Ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης μέσα από τα μάτια του Γλύπτη και ομότ. Καθ. ΑΣΚΤ Αθηνών Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ

Το παρόν άρθρο αναρτήθηκε ως προσωπική αφιέρωση από την Πέπη Ριγοπούλου, ομότιμη καθηγήτρια ΕΚΠΑ στο πλαίσιο βράβευσης του Γ. Μαρκαντωνάκη με το βραβείο ΠΟΛΥΜΝΙΣ ΚΑΛΛΙΕΠΟΥΣΑ τιμής ένεκεν για την προσφορά του στην ανάπτυξη των εικαστικών τεχνών στο νησί της Κρήτης και ευρύτερα.

Θεόδωρος Παπαγιάννης

Γλύπτης

Ομότ.Καθηγητής Α.Σ.Κ.Τ Αθηνών

Ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης υπήρξε από τους καλύτερους μαθητές μας. ιδιαίτερα ευγενής, φιλομαθής χαμηλών τόνων άνθρωπος που ήρθε στη σχολή να ακούσει τους δασκάλους και νομίζω πως τόσο από τους καλλιτέχνες όσο και από τους θεωρητικούς εισέπραξε τα καλύτερα. Αυτό φάνηκε στη δουλειά του αργότερα. Στο εργαστήριο ήταν από τους πιο δραστήριους, έδινε τον καλύτερό του εαυτό, έκανε περισσότερα από αυτά που του ζητούσαμε γιατί έτσι είναι αυτοί που προορίζονται για πραγματικοί καλλιτέχνες, δεν αρκούνταν στις απαιτήσεις των ασκήσεων αλλά προχωρούσαν πέρα από αυτές. Είχε την τάση να πειραματίζεται, να δοκιμάζει νέα υλικά, να προβληματίζεται.

Με λίγα λόγια έκανε καλές σπουδές και διακρίθηκε. Μετά τις σπουδές του δεν έκοψε τις επαφές μαζί μας, όπως και άλλοι σπουδαστές. Με πληροφορούσε για τα γλυπτά που φιλοτεχνούσε, όπως και για τις δράσεις του γενικότερα. Όταν βρισκόμασταν  στα Χανιά είχαμε πολλά να πούμε. Στην τελευταία μου έκθεση στο Γιαλί Τζαμί στα Χανιά με κάλεσε στο εργαστήριό του και μου έδειξε όλη τη δουλειά του. Εκεί φαινόταν ο αγώνα που έκανε τόσα χρόνια να δώσει μορφή στα όνειρά του, τα στάδια που πέρασε η δουλειά του, ότι κατόρθωσε με πολλή δουλειά και φαντασία.

Ο Γιάννης είχε μεγάλη συμβολή στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της πόλης του. Ήταν από τις προσωπικότητες που άφησαν το στίγμα τους.

Ανησύχησα στην τελευταία επικοινωνία που είχαμε πριν λίγες μέρες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ακόμα με την υγεία του , όμως πιστεύω πως σίγουρα θα τα ξεπεράσει γιατί έχει ακόμα πολλά να προσφέρει στην τέχνη και στον τόπο του.