Πριν λίγα χρόνια, μέσα από μια αλυσίδα καλών φίλων, έφτασα στον κρίκο του Γιώργου. Δεν είμαι εικαστικός, δεν μπορώ να μιλήσω για τα καλλιτεχνήματά του, παρά μόνο να καταθέσω ότι διδάσκουν την ψυχή μου και μιλάνε στο μυαλό μου. Όμως έχω να πω πολλά για τον άνθρωπο καλλιτέχνη: τον άνθρωπο που μέσα από την ταπεινότητά του αναβλύζει το μεγαλειώδες, μέσα από την παιδική του απλότητα αναδεικνύεται η σοφία και μέσα από τη θλιμμένη, υγρή του ματιά φαίνεται το βάθος της διαφορετικής προσέγγισης και της άλλης οπτικής. Εκείνης που ξέρει μέσα από άμορφους εξωτερικούς όγκους να βρίσκει το συναίσθημα, που μπορεί να οραματίζεται αιθέριες κινούμενες μορφές μέσα από τα πιο σκληρά υλικά, που δίνει πνοή στο άπνοο. Αλλά δεν μεταμορφώνει μόνο την ύλη, σμιλεύει και τις ψυχές, όπως έκανε και με τη δική μου. Η πολύτιμη για μένα φιλία του αποτελεί ένα σοφό πρόπλασμα, που κάθε φορά παίρνει διαφορετική μορφή, τη μορφή ακριβώς που χρειάζομαι: άλλοτε για να "μη με πετάξει έξω η στροφή", άλλοτε βάζοντας χρώμα και αίμα στις "Τρωάδες" μου και άλλοτε για να μου δώσει μαθήματα ζωής, κομματιάζοντας τη δική του. Τελικά, είτε μέσα από το καλλιτέχνημα, είτε μέσα από το ανθρώπινο, είναι πάντα εκεί, έτοιμος να μας δείξει το δρόμο. Σ' ευχαριστούμε.