Αφιερώματα τιμής ένεκεν στον Γεώργιο ΤΣΑΡΑ ως μαρτυρία του έργου του

Γιώργος Κατσαρός Γλύπτης. Ο Γλύπτης και δάσκαλος μου Γιώργος Τσαρας αποτέλεσε εμπειρία και εφόδιο ζωής.Με σύνθημα "ζήτω το λάθος" έδωσε άλλο νόημα στην διαχείριση και ανάλυση των εικαστικών ιδεών προετοιμάζοντας τους μαθητές ,μελλοντικούς γλύπτες,να σταθούν με θάρρος και αποφασιστικότητα απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντος.

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι αν υπάρχει τμήμα γλυπτικής στο ΑΠΘ αυτή τη στιγμή οφείλεται στον Γιώργο Τσαρα και τον ευχαριστούμε γιαυτο.

ΜΥΡΩΝΙΔΗΣ ΘΩΜΑΣ ΓΛΥΠΤΗΣ

.Ο Γ .Τσαρας ειναι ενας συγχρονος εικαστικος ,γλυπτης μα και φιλοσοφος ,οραματιστης.Υπηρξε καθηγητης της σχολης καλων τεχνων του Α.Π.Θ.και στις

μερες του το εργαστηριο γλυπτικης γνωρισε στιγμες δοξας.Το εργο του ειναι μια διαρκης αναζητηση περασματος απο το επουσιωδες στο ουσιωδες απο το γηινο καθημερινο στο οραμα και την ουτοπια.Τα γλυπτα του στεκονται σταθερα στην γη αλλα ατενιζουν το συμπαν υπενθυμιζοντας σε ολους το εφημερο μα και το αιωνιο

της ανθρωπινης υπαρξης.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ-ΓΛΥΠΤΗΣ

Θα ήταν ιεροσυλία από μέρους μου, που υπήρξα φοιτητής του, να μιλήσω για το καλλιτεχνικό έργο του δάσκαλου. Εξάλλου, οποίαν χρείαν έχουν της δικής μου μαρτυρίας τα έργα του? Θα καταθέσω αυτό που μόνο όσοι υπήρξαμε μαθητές του γνωρίζουμε.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ, φίλος, συμβουλάτορας. Ευπροσήγορος, ανταποκρινόμενος σε κάθε αίτημα του φοιτητή. "Υπηρέτης" της γλυπτικής, σύνθημά μας και προτροπή "θα πάμε μπροστά αν η γλυπτική πάει μπροστά". Εξ άλλου αυτή δεν πρέπει να είναι η φιλοδοξία του κάθε δασκάλου, το τί θα μεταλαμπαδεύσει στους μαθητές? Και αυτό είναι που θεωρώ ίσως το σπουδαιότερο έργο του, αφανές και όμως τεράστιο!

Έζησα από κοντά την προσπάθεια του να αναστηθεί ένα σχεδόν ανύπαρκτο εργαστήριο κάτω από αντίξοες συνθήκες και το αποτέλεσμα δικαίωσε κάθε προσπάθεια. Δημιουργήθηκε το περιβάλλον, για φιλίες, για να ζήσουμε ένα όχι μικρό κομμάτι της ζωής μας δημιουργικά, χρόνος που σε σημαδεύει. Συζητήσεις, ιδές, έργα, μαθήματα, πράγματα...

Ο αυτοπροσδιορισμός του ως "γλύπτης" και όχι ως καλλιτέχνης, δείχνει το μέτρο του ανθρώπου, του πραγματικού καλλιτέχνη! Γι αυτό και δεν θα γράψω πολλά.

Δάσκαλε, με τιμά να σε θεωρώ φίλο και σ' ευχαριστώ για όλα που μας έδωσες.

Πριν λίγα χρόνια, μέσα από μια αλυσίδα καλών φίλων, έφτασα στον κρίκο του Γιώργου. Δεν είμαι εικαστικός, δεν μπορώ να μιλήσω για τα καλλιτεχνήματά του, παρά μόνο να καταθέσω ότι διδάσκουν την ψυχή μου και μιλάνε στο μυαλό μου.

Όμως έχω να πω πολλά για τον άνθρωπο καλλιτέχνη: τον άνθρωπο που μέσα από την ταπεινότητά του αναβλύζει το μεγαλειώδες, μέσα από την παιδική του απλότητα αναδεικνύεται η σοφία και μέσα από τη θλιμμένη, υγρή του ματιά φαίνεται το βάθος της διαφορετικής προσέγγισης και της άλλης οπτικής. Εκείνης που ξέρει μέσα από άμορφους εξωτερικούς όγκους να βρίσκει το συναίσθημα, που μπορεί να οραματίζεται αιθέριες κινούμενες μορφές μέσα από τα πιο σκληρά υλικά, που δίνει πνοή στο άπνοο.

Αλλά δεν μεταμορφώνει μόνο την ύλη, σμιλεύει και τις ψυχές, όπως έκανε και με τη δική μου. Η πολύτιμη για μένα φιλία του αποτελεί ένα σοφό πρόπλασμα, που κάθε φορά παίρνει διαφορετική μορφή, τη μορφή ακριβώς που χρειάζομαι: άλλοτε για να "μη με πετάξει έξω η στροφή", άλλοτε βάζοντας χρώμα και αίμα στις "Τρωάδες" μου και άλλοτε για να μου δώσει μαθήματα ζωής, κομματιάζοντας τη δική του.

Τελικά, είτε μέσα από το καλλιτέχνημα, είτε μέσα από το ανθρώπινο, είναι πάντα εκεί, έτοιμος να μας δείξει το δρόμο. Σ' ευχαριστούμε.

«Οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν μπορούν να αρκούνται στο να είναι επιδέξιοι εργάτες. Το πνεύμα τους είναι απαραίτητο» είχε πει ο Ροντέν. Αυτή είναι η φράση που αυθόρμητα σκέφτομαι για το έργο του σπουδαίου Γλύπτη και Δασκάλου Γιώργου Τσάρα. Στο έργο του με αγγίζει η ψυχή, ο ρυθμό ς και το πώς οι άξονες, οι διαγώνιοι και όλα τα στοιχεία που συμμετέχουν στο έργο ισορροπούν σε μια ανάλαφρη κίνηση, που αφαιρεί κάθε βάρος... Το έργο του Γιώργου Τσάρα δεν περιγράφει. Εκφράζει, όπως κάθε γνήσιο έργο Τέχνης, το πνεύμα των πραγμάτων. Δεν είμαι ειδική να μιλήσω για την Γλυπτική, ίσως γιατί υπερισχύει το δέος γι αυτή την ύψιστη μορφή Τέχνης. Αισθάνομαι, ωστόσο, περήφανη που ο γιος μου υπήρξε φοιτητής του και είχα έτσι κι εγώ την τιμή να τον γνωρίσω και την ακόμα μεγαλύτερη τιμή να είναι ένας αγαπημένος μου φίλος!

Οι Πύλες του Τσάρα στο προαύλιο του Βυζαντινού Μουσείου είναι συγκλονιστικές. Δυναμικές φόρμες και ανοίγματα, το πέρασμα, μέσα από το δίδυμο του μαύρου - κόκκινου.

Οταν τις πρωτοείδα χαράκτηκαν μέσα μου κι εξακολουθούν να μου μιλούν. Πολλαπλές αναγνώσεις, διάλογος...

Σπουδαίο έργο, Σπουδαίος Γλύπτης.

.....ο ευκλείδιος τρόπος αντιμετώπισης του χώρου στον Τσάρα εμπεριέχει σημαντικές αποδομήσεις του κοινωνικού χώρου : το έργο γίνεται διακριτικό όταν ο χώρος είναι ιστορικά και δομικά φορτισμένος - αντίθετα το έργο του είναι παρόν με ένταση όταν ο περίγυρος χώρος είναι απρόσωπος. Και στις δυο περιπτώσεις νομίζω ότι ο ίδιος ''παιζει'' με την αποδομηση. Αλλοτε του ίδιου του γλυπτού που προτείνει άλλοτε του χωρου που το υποδέχεται. Μαζί του συνομιλώντας είχα την ευκαιρία να ανα γνωρίσουμε την γλυπτικη σαν μια κατ' εξοχήν πολεοδομικη συγκυρία κι επεισόδιο- οχι υποτιμώντας την γλυπτικη θεώρηση. Αντίθετα το γλυπτο μάς αποκαλύπτει τα μυστικα καθε χωρου- εξωτερικου ή εσωτερικού, ο χωρος γινεται ετσι εκμυστηρευομενος